Płaskownik, czyli pręt o przekroju prostokątnym, wykonany może być z różnych stopów metalu, między innymi miedzi, mosiądzu, stali, aluminium. O wyborze materiału, z którego wykonany zostanie płaskownik, decydują warunki termiczne, w jakich będzie pracował.
Cechą charakterystyczną płaskowników jest przede wszystkim spłaszczony kształt, który zawdzięcza specjalnemu sposobowi wytwarzania oraz prostokątny przekrój. Stalowe płaskowniki charakteryzuje bardzo wysoka odporność na obciążenia oraz uszkodzenia mechaniczne. Na uwagę zasługą przede wszystkim płaskowniki z ocynkowaną powierzchnią.
Czemu? Ponieważ ich powierzchnia pokryta jest warstwą cynku, która wchodząc w reakcję z tlenem, wytwarza powłokę dającą dodatkową ochronę przed korozją oraz niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi, w tym między innymi wilgocią.
Płaskowniki wykonane mogą być z różnych rodzajów blach. Te wykonane z grubszej blachy charakteryzują się większą sztywnością niż płaskowniki wykonane z blachy cieńszej. Tym samym są bardziej odporne na uszkodzenia. Wykonanie z nich konstrukcji jest jednakże trudniejsze.
Płaskowniki wykorzystuje się przede wszystkim do tworzenia konstrukcji stalowych wykorzystywanych w przemyśle budowlanym oraz do wytwarzania takich elementów, jak poręcze, barierki, balustrady, ogrodzenia, furtki oraz bramki.
Ale to nie wszystko. Płaskowniki stalowe mogą być używane bowiem na dwa sposoby – jako półprodukty do dalszego przerobu w obróbce cieplnej, cieplno-chemicznej oraz mechanicznej, a także do wytwarzania z nich elementów rozmaitych konstrukcji stalowych.
Można powiedzieć, że płaskowniki znajdują zastosowanie wszędzie tam, gdzie przydatny będzie ich charakterystyczny kształt. Ponadto, bardzo często służą jako elementy wsporników oraz ram dla różnych maszyn i urządzeń.
Bardzo popularnym zastosowaniem płaskowników są wspomniane już bramy oraz ogrodzenia. Płaskowniki stanowią wówczas zarówno elementy struktury nośnej, jak i wypełnienia.
Produkcja płaskowników uwzględnia trzy podstawowe metody, są to: cięcie, walcowanie oraz ciągnienie. Każda z metod wpływa na właściwości metalu, wybór zatem właściwej odgrywa ważną rolę.
Ciągnienie metalu polega na przeciąganiu materiału przez otwór, którego przekrój różni się od przekroju poddawanego obróbce metalu. Dzięki temu średnica poddawanego obróbce metalu zmniejsza się, a jego długość natomiast ulega zwiększeniu. Metoda ta może odbywać się na dwa sposoby: na sucho oraz na mokro. Wytworzone w ten sposób płaskowniki wykazują dużą odporność na obciążenia.
Walcowanie natomiast to jedna z metod plastycznej obróbki metali. Uwzględnia ona zastosowanie w procesie formowania wyrobów metalowych odpowiednio dobranych maszyn – walcarek. Wyposażone są w walce mogące poruszać się w różnych kierunkach.
Dzięki temu mają wpływ na zmianę średnicy, a także kształtu elementów metalowych. Walcowanie, podobnie jak ciągnienie, może odbywać się na dwa sposoby – na zimno oraz na gorąco. Należy jednakże pamiętać, że ten sposób produkcji płaskowników, może zmniejszyć ich elastyczność oraz wytrzymałość.
